10 Ocak 2011 Pazartesi

Ses-siz.


Aklıma yazacak bir şeyler geldiğinde vaktim yok
Ve vaktim olduğunda ufacık ilhamım
Ya da içimden geleceklerle yüzleşecek cesaretim.
Düşüncelerimin bir kısmını sandıklara kilitledim elimdekiler yetişsin diye
Kilidi açmaya vaktim olduğunda gitmiş olacaklar diye korkuyorum.

Bir gün bir çocuğum olursa eğer, ona asla yaşından olgun davranmayı öğretmeyeceğim.
Vaktinde yapılıp bedeli ödenmiş hatalar, hiç yaşanmadıklarında daha büyük boşluklar yaratıyorlar çünkü insanın içinde. 

Beklememiştim bu yazının bu kadar içli olmasını.
Al sana yazmamak için bir neden daha.
En azından fonda Simon & Garfunkel var.

"People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dare disturb the sound of silence."

Hiç yorum yok: