Sorardık, daha üçüncü sınıftayken şıp diye "Doktor" diyenler olurdu mesela, çok özenirdim.
Artık hiç özenmiyorum, çünkü "sabah dokuz akşam beş" işler yapmak istemiyorum ben.
Maaşımı alıp oturmak istemiyorum.
Normal olmak istemiyorum. Normal olan sıkıcıdır.
Düşünülenin dışında şeyler yapmak istiyorum, çok farklı işler başarmak istiyorum
Yani sonunda belgeseli çekilecek, romanı yazılacak, ilham verecek bir kadın olmak istiyorum.
Bu yüzden sürekli kendimi bi şekilde öğrenmeye zorluyorum
Bu yüzden sürekli okuyorum
Bu yüzden geçen ay kimseyi tanımadığım bir kıtaya kalkıp tek başıma giderken hiç duraksamadım.
Çünkü şu "comfort zone" denen güvenli bölgeden çıkmam gerek
Ve her geçen gün kendimi ve sınırlarımı zorlamam gerek.
Tamam kolay değil, yoruluyorum ve yorulacağım
Zorlanacağım
Ama düşmeden kalkılmıyor
Mesela bir de bucket list'im de olsun artık buralarda takılan:
- Kitap yazayım
- Kitabım yazılsın
- Modacı olmayacağım, ama bir şekilde Parsons School of Design'da vakit geçirmek istiyorum, yaşım kaç olursa olsun.
- Bi de profesyonel bi fotoğraf çekimi yapılsın benimle, çok istiyorum.
"In dreams begin responsibility."
Kafka on the Shore - Haruki Murakami
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder