Madem bir arkeolog edasıyla kalemimle kazmaya başladım kendi toprağımı
Şiirleri de arşivlerden çıkarıp tozlarını silkelemek gerekir.
Ama iyi, ama kötü.
Sandıklarda yer açılsın, açılsın ki yeni kelimeler aksın içine.
Buyrun:
Göğü Güneş geçe buluşalım seninle,
Lethe kıyısında, nehirde.
Unutalım seni beni
(İsmin hariç, ki en güzel)
Dünü koy yere, o ölümlüler için
Bin kere ölenler şimdi yarı Tanrı.
Kitaplar yalan, en Tanrı senin gözlerin
Seve seve baştan yazdı beni.
Lethe kıyısında, nehirde
Dünya senin (Afrika hariç değil)
Bir masal kıyısına gizledim seni,
Ölümlü ölümlü titriyor içim.
Sonsuza seviyorum gözlerini,
Bal rengi uykular gibi sesin.
Durgun sular gibi bekledin sen,
Sabrın sonu ihanettir.
-M. (16.02.2012)
Fotoğraf: Ada yolları, 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder