"İçinde R harfi olan aylarda, hüzün yedi kat yükseliyor."
Yekta Kopan - Kediler Güzel Uyanır
Dışarıda hava mevsim normallerine dönerken, içeride normal yüzünden kıvranan birileri var.
Şarkılardan, insanlardan, hep aynı yemeklerden, birbirini kovalamayan ama tembelce yokuş aşağı paldır küldür sürüklenen günlerden, şekli bozulmuş yastıklardan, ağır çantamdan, ağır yükümden, saçlarımın şekilsizleşmesinden, yetişemediklerimden, yetişip de bırakmayı seçtiklerimden, benle değil bensiz doğru yürüyen şeylerden, değişen insanlardan, inatla değişmeyen insanlardan, hep aynı laflardan, aynı koridorlardan, aynı yollardan, aynı masalardan, aynı sabahtan, aynı geceden, hep aynı koltuğa oturmaktan, eskiyen duvar renginden, yorgun yüzlerden, yatak örtüsünden, okul dolabımın sarı renginden, yepyeni termosumun çizilmesinden, hissizleşmekten, beklentilerden, sorulardan, cevaplardan, her şeyin bir gemiye yüklenip uzaklaşmasından ve tekrarlanan akşamların suni ışığında aynı sorgulamaları yaşamaktan sıkıldım.
Kediler Güzel Uyanır bitti,
Yüzyıllık Yalnızlık bitmeye yüz tuttu,
Bizim Büyük Çaresizliğimiz'e yeni başladım.
Kitaplarla beraber on sekiz yaşım da bitiyormuş üstelik, çok az kalmış, öyle dediler. Bense yorgunum. Şimdi kıvrılsam, uyusam, uyusam, uyusam. Siz beni tekrar tutku duyacağım bir durakta uyandırsanız. Tıpkı şiirdeki gibi.
Dağınık, yorgun, kararsız, küçük, günlükvari. Eski yazılarıma benzedi bu. Bu sefer bir şiir, bir de şarkı. Hatta bir tane daha.
Bir misafirliğe gitsem
Bana temiz bir yatak yapsalar
Her şeyi, adımı bile unutup
Uyusam.
Melih Cevdet Anday
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder