27 Temmuz 2010 Salı

Tek.

Ben tek çocuk olarak büyüdüm. Hep kendi odam vardı, kendi alanım.
Kararlarımı hep kendim verdim, hep istediğimi yaptım evin içinde.
Burada ilk kez birileriyle tüm hayatımı paylaşıyorum ve çok garip geliyor.
Birkaç gün önce oda arkadaşım zorunlu etüt esnasında kütüphaneye gitti.
Fark ettim ki bir aydır hiç yalnız kalmamışım. Hiç.
Benim için felaket demek.
Bunun şerefine ödevimi bir kenara bıraktım, bütün etütü keyif yaparak geçirdim.
İstediğim gibi uzandım, istediğim gibi kitabımı okudum
Çikolatamı paylaşmak zorunda olmadan istediğim gibi yedim.

Hayatı paylaşmak güzel ama bazen bir molaya ihtiyacım oluyor.

Hiç yorum yok: