10 Eylül 2014 Çarşamba

O meşhur sırça fanusun içinde bir yerlerde, kendi nefesimi tüketerek süzülüyorum. Çıktığımda görüşürüz.

"What horrifies me most is the idea of being useless: well-educated, brilliantly promising and fading out into an indifferent middle age" sadece altını çizdiğim bir cümleden kehanetime ne zaman dönüştü?

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Insan yine de anlatmak istiyor albayım; I am, I am, I am diyebilmek sonrasında da.
Fanuslar iyi, fanuslar kombili kanepeli.
Ama fanuslar kısa süreli, fanuslar 1+1 bile değil. 1+0 taş çatlasa.
Dışarda birileri var hem, bekliyorlar. Fanusa yanaklarını yapıştırmış The second comingi bekliyorlar. Sabırlılar. Ama insan gibi sabır da sonlu. Bekleyişler de.
ve pek tabii hüzünler de.

Adsız dedi ki...

Matisse'den gelsin:
"There are always flowers for those who want to see them."


Adsız dedi ki...

'Come as often as you feel like it,' Valérie told her; 'and if ever you should want my help or advice, here I am. But do try to remember this: even the world's not so black as it's painted.'