Böyle oldu.

Servetini de, nefesini de, hayalini de ortaya döksen, iki dakikayı dahi geri alamıyorsun. Hayatın bir avuç anlamı varsa, o da zamanın tekrarlanamamasından ileri geliyor. Bizi süründürür de vazgeçmez tek sırrından.

Bir kez daha gördük ki insan hayatında maddi manevi her şeyin parmakların arasından süzülüp gitmesi an meselesi bile değil. Kalkıp da "carpe diem" diyemiyorum, bu kadar anlamsız, uygulanamaz, yüzeysel bir anlayış daha bilmiyorum çünkü. Bilmiyorum pek zaten. Her daim bir şeylerin peşinde sürüneceğiz, bazen olacak, bazen olmayacak. Asla boşveremeyeceksin de, asla tam da olamayacak.

Çember gibi bu, kendin içindeyken kafan dışındaysa çaresi yok kardeşim. Kendine yan, kolay gelsin.