Bugün ilk kez "kaç yaşındasın?" sorusuna on yedi cevabını verdim. Ha bunun bir önemi var mı, hayır. Hayatım dört gün önce nasılsa, aynı öyle. Yine de daha bir büyümüşlük hissi veriyor "on yedi" deyince, herkes büyüdüm sanıyor. Zaten hep yaşımdan büyükmüşüm gibi davranılmıştı bana. Bense hala 12-13 olduğumu sanıyorum.
Ben hiçbirini sezemesem de, bir sürü çağrışım getiriyor bu yaş. Öyle bir yaş ki bu, hem büyümek üzere, hem de hala gencecik hissi veriyor. Babamın dediği gibi "Hem yetişkin gibisin, hem de resmi olarak hiçbir sorumluluğun yok." Teoman'ın dediği gibi daha on yedi. Daha yaşanacak çok şey var yani.
Silkinip kalkmak gerek. Yaşın verdiği sorumlulukları sırtlanmalı, güzellikleri yaşamalı bir an önce. Yapılacak seçimler bekliyor beni. Örneği yarın ilk kez dersane denemem var, bense bu ülkede okumak istiyor muyum onu bile bilmiyorum. Öte yandan çok mutlu geçirdiğim bir doğum günüm, sevdiğim insanlarla paylaşacağım bir sürü güzel gün var. Hepsini dengeleyerek yaşamak lazım.
“Do you mind if I walk back with you? I’m Clarisse McClellan.”
“Clarisse. Guy Montag. Come along. What are you doing out so late wandering around? How old are you?"
They walked in the warm-cool blowing night on the silvered pavement and there was the faintest breath of fresh apricots and strawberries in the air, and he looked around and realized this was quite impossible, so late in the year.
There was only the girl walking with him now, her face bright as snow in the moonlight, and he knew she was working his questions around, seeking the best answers she could possibly give.
“Well” she said, “I’m seventeen and I’m crazy. My uncle says the two always go together. When people ask your age, he said, always say seventeen and insane.”
-Fahrenheit 451, Ray Bradbury
3 yorum:
17 büyük bir yaş değildir.
ayrıca süpermiş lan hiçbi yaşal sorumluluumuz yok.
süpermiş
ben deniyim bunu bi ya
of ve lanet olsun
popomdaki pirelere bu kdar düşkün olmasaydım karşılaşabilecektik:D
Yorum Gönder