Kendini o saçmasapan kuyulara bırakmadan yazamıyorsun işte.
İnatla bırakmıyorum. Yoruldum; ama bırakmıyorum ben sırf bugüne dek yorulmalarım boşa çıkmasın diye.
Aptalca.
Yıpranmışım çok, aynalar ve insanlar öyle diyor.
Ergence depresif yazılar değil bunlar. Sadece beni öğüten yorgunluğa sitem.
Mutsuz değilim zaten. Hiç olmazsa birileriyle o çok sevdiğimiz bir yerlerde bir fincan sıcak çikolata içme şansım var.
Bir de ojeler bitiyor, hepsi birden aynı anda üstelik. Enerjim gibi onların da sonunu kullanıyorum damla damla. Belki birkaç güzel renk alsam bahara uygun, her şey düzelir.
Başlık buradandı.
Sonradan eklenen not: Güzel olan ne biliyor musunuz? Bunu yayınladıktan sonra gece 00.46'da blogta online okuyucular görmek. Ben yazamasam da saçmalasam da okumaya gönüllü birileri var etrafta. Beni ve blogu ayakta tutuyorlar bilmeseler de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder