26 Eylül 2010 Pazar

Eylül akşamı.

Cuma akşamı ben, D. ve A. konsere gittik.
Bülent Ortaçgil. Zuhal Olcay. Kuruçeşme Arena.

Bir yanda dünyanın en güzel manzarası.
Bir yanda huzurlu tınılar, kalbe dokunan sözler.
Bir yanda hafif yağmur
Bir yanda dostlar

Başucu şarkıları söylendi. Yine çok keyifliydi. Ben yine Zuhal Olcay'ın bu evrendeki en kıskanılacak kadın olduğuna karar verdim.
Kaçırılmaması gerekirdi.

Ben küçükken annem evde "Benimle Oynar mısın?"ı mırıldanırdı Ortaçgil'den
Ve henüz yaşımı doldurmamışken götürüldüğüm ilk konser Yeni Türkü konseridir.
O gün bugündür ne kadar denesem de odun olamadım.


Böyle konserlerin boş geçmesi kalbimi kırıyor.


"Aynı sabaha uyanırken kimbilir
Aynı düşü görmüşüzdür
Olamaz mı? Olabilir.

Onca yıl sen burada
Onca yıl ben burada
Yollarımız hiç kesişmemiş
Şu eylül akşamı dışında."

Eylül Akşamı - Bülent Ortaçgil

Hiç yorum yok: